Followed the Leader

Biyernes, Hulyo 20, 2012

Block Out


Hindi ko alam kong paano ko sisimulan ang istoryang ito. Sa dinami dami ng mga bumabagabag sakin at mga litanyang gumugulo saking utak hindi ko alam kung paano ko pagtagpitagpiin ang mga bagay bagay para magkaroon eto ng kabuluhan. Matagal na siguro akong hindi nakakapagsulat kaya’t ganito ang nangyayari ngayon- walang direksyon ang aking salita.  Kinakalawang na ang isip kong puno noon ng mga talinghaga, mga talasalitaang  malawak. Ang talim ng aking isip ay mapurol na at ang aking pagiging manunulat ay tiyak nang naitambak sa kung saan man.

Ewan ko ba ganito na talaga siguro pag hindi nagagamit ang mga kakayahan at mga angking galling natin- napupurol, nakakalimutan at unti-unti nawawala. Ang dunong na pag hindi ginamit at hinayaang nakatiwangwang lang sa isang lugar ay dadapuan ng pagkabulok at pagkasira. Kaya sa tagal siguro ng pagkakahimlay ng aking isip, ito’y inagiw na ng tuluyan.

Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ito, at kung  paano ko daragdagan pa ang mga sinabi ko kanina . Ang talento ko sa pagkukuwento’y  tila isang lamparang aandap andap. Naghihingalo , naghahanap ng saklolo nang hindi tuluyang mamatay. Hindi ko alam kung paano ko tatapusin ang isang akdang hindi ko alam kung paano ko masisimulan  at alinlangan ako kung paano ko durugtungan pa.

Wala na siguro itong kwenta pero hindi ayoko rin naming sumuko, kaya ito kahit naghihikahos pinipilit kong linisin ang agiw na bumalot sa aking isipan. Pilit na pinapatalas ang mapurol na talinghaga.  Ginagapang ang mabatong pedestal  ng kadunungan mula sa pagkakadapa. Hinahanap ang  daan ng liwanag sa madilim na pagkakasadsad sa kamangmangan.

Naway, matagpuan ang hinahanap ng pusong sabik sa tatas ng dila at utak. Sana nga.. sana nga

I am Back (again???!!!)

And so after lingering in the forest of the city, the promdi boy is now back in his hometown.  Oh yes, my  unexciting adventures has made me to go back to the old town that cradled me years ago. And yes, this sudden stop to the province has made me reunited to my new hiatus blog- Kabute Dat Com. Thanks to my parents who were so persistent on convincing me to go back; I, now, have pretty much time to contemplate about things, write  thousands of proses and poetic lines, sore my eyes in staring the laptop screen for hours  so I can write again some (not)crazy , interesting and weird stuff that was suppressed for a long time.

Hiatus is over and being productive in posting reads in this blog is again my thhhingggg. (say it like Tuuu--iii..ng)I've missed a lot, its just today when I tweeted in Twitter that I will be back soon in blogging and so here it is. Quick, huh? I told you. Aside from baby sitting my  older bro's kids, I have nothing to do but to think, be creative and tapped this stories of mine  in my lappy.  That will occupy most of my time especially now that I am back to being bum.

And so I guess, this is so much for introductions.. I am back haha. 'til my next post people.